“Cabin crew, please take your seats for landing.”
Het is tegen half tien ‘s avonds, lokale tijd, en de piloot zet de landing in. Sommige passagiers doen quasi-ontspannen hun ogen dicht. Anderen doen een verwoede poging dat ene hoofdstuk uit hun spannende boek nog even uit te lezen. Wij horen bij de groep die door het raam naar buiten tuurt, hopende alvast een glimp op te vangen van onze tropische bestemming. Het regent, pijpenstelen zelfs, en ondertussen is het snikheet. Nadat het toestel veilig en wel op de grond staat, worden we met een bus naar de terminal gebracht. Hier begint het laatste deel van onze huwelijksreis. Hier beginnen de (sub)tropen. Denk hierbij namelijk niet alleen aan palmbomen, zwoele avonden en hardnekkige insecten: lange wachttijden bij de douane om vervolgens geholpen te worden door een jongeman die gelijktijdig met zijn vriendin aan de telefoon hangt is ook heel tropisch ;-)!
Mauritius. Een eiland in de Indische Oceaan, circa 855 km ten oosten van Madagaskar en circa 1800 km ten oosten van het vasteland van Afrika. De ideale bestemming voor een ontspannen en exclusieve honeymoon, zo luidt het algemene oordeel. Wij hadden geboekt bij de The Oberoi, een fantastisch resort gelegen aan de prachtige Baie aux Tortues (ofwel Turtle Bay). Hier verblijven wij twee volle weken, genieten van zon, zee, strand, maar toch vooral van elkaar.
De taxichauffeur staat ons al op te wachten in de Arrivals Hall. Het is vanaf het vliegveld pakweg een uurtje rijden naar het resort. Hoewel het donker is, biedt deze rit toch de gelegenheid om alvast wat eerste indrukken van het eiland op te doen. Mauritius wordt ook wel Little India genoemd en onze chauffeur is een zogenaamde Indo-Mauritiër. Tijdens de rit draait hij oude songs van Celine Dion, Michael Bolton en Madonna. Ik vermoed dat dit de interpretatie van ‘Westerse muziek’ is die gedraaid wordt om de toeristen te plezieren. Ik vermoed ook dat de cassette met ‘Westerse muziek’ verruild zal worden voor Filmi (de Indiase filmmuziek, uitgevoerd voor Bollywoodfilms) zodra wij de auto uitstappen ;-).
Langs de snelweg staan talloze reclameborden. Kinderen lachen vrolijk in de camera en wijzen onderwijl op een fles tomatenketchup. De snelweg is druk en rondom de hoofdstad Port Louis ontstaat er zelfs even file. Voetgangers, fietsers en honden lopen langs de autowegen en regelmatig haalt de taxichauffeur een manoeuvre uit waarvoor je in Nederland een jaar of wat je rijbewijs kwijt raakt. “Are you comfortable, sir?”, vraagt hij regelmatig aan Eric. Die kan natuurlijk alleen maar bevestigend antwoorden en daar moeten we samen een beetje om lachen.
Eenmaal aangekomen bij het resort belanden we in een ware oase. De oprijlaan is prachtig, met aan weerszijden hoge (palm)bomen en sfeervolle verlichting. Het resort is eigenlijk één grote subtropische tuin. Als we de taxi uitstappen worden we opgewacht door een ontvangstcomité. Personeel staat klaar met vochtige doekjes waar we ons mee op kunnen frissen, een welkomstcocktail en, –niet onbelangrijk-, een allervriendelijkste glimlach en de namasté. De namasté is een gebruikelijk hindoeïstisch gebaar, een kleine buiging met de handpalmen tegen elkaar gedrukt, om te groeten en respect te tonen. Na een uitgebreid welkom en een rondleiding worden we naar onze kamer gebracht: een Luxury Pavilion. Hier staat de tafel al voor ons gedekt: een flesje witte wijn (heerlijk, zo bleek later!) en allemaal kleine hapjes en versnaperingen. Nadat we goed en wel ingecheckt zijn en het personeel er zeker van is dat alles op en top en naar wens is, laten ze ons alleen. De kamer, -ons verblijf voor de komende twee weken-, is prachtig. Aan alle details is gedacht. We slapen in een hemelbed en de badkamer heeft een verzonken bad waar je gemakkelijk met z’n tweeën in past. We hebben toegang tot een tuintje met twee ligstoelen en uitzicht op de baai.
De rest van ons verblijf was geweldig. Superlatieven schieten tekort. Op en top luxe en verwennerij, heerlijk gegeten en gedronken. Hoewel we sommige dagen de auto pakten om het eiland te verkennen, waren we het merendeel van de tijd in het resort te vinden. Hier lagen we aan het strand of in het water en werden we verzorgd door het personeel. De beachboy (ik heb het niet bedacht) bracht droge, schone handdoeken nog voordat je uit het water kwam. We werden continu voorzien van water en fruit. In de middag werden er altijd een paar kokosnoten geslacht en die werden vervolgens uitgedeeld aan de strandgasten. Tussendoor kwam men zelfs vragen of ze je zonnebril voor je schoon mochten maken. Dat laatste ging altijd een beetje ver, maar toch, …ongelooflijk hoe snel je aan dingen gewend raakt ;-). Via het resort konden we ook gebruik maken van kano’s en kajakken, een snorkelset en zelfs een heuse catamaran.
Ik zal verder niet in detail treden over deze reis. Een honeymoon is immers ook een beetje privé en we willen wel iets voor onszelf houden ;-).
“Welcome to paradise“, staat groot aangegeven op de borden in de aankomsthal van het vliegveld. En onze romantische getaway op Mauritius in The Oberoi was absoluut het paradijs. Lieve Eric, deze laatste woorden van de Huwelijksreis-serie zijn natuurlijk voor jou. Zoals jij (en ieder ander) weet is reizen één van mijn grote passies. “Home is where the backpack is“, schreef ik ooit. Nu weet ik dat een backpack alleen niet voldoende is. Ook samen hebben we al een aantal mooie, indrukwekkende reizen gemaakt, maar deze honeymoon is toch wel de meest bijzondere reis tot nu toe. Niet zozeer door de bestemmingen, -hoewel Zuid-Afrika en The Oberoi op ons beiden veel indruk hebben gemaakt. Ook niet zozeer door de activiteiten, -hoewel ik de cocktails, het snorkelen en private dining op het strand nooit meer zal gaan vergeten. Wat het bijzonder maakt dat zijn jij en ik, ik als jouw vrouw en jij als mijn man. Wij. Drie weken quality time na een fantastisch mooie trouwdag. Echt, met niemand liever dan met jou! Ik zeg: volgend jaar een Waddeneiland. En dan mag er van mij wederom met grote letters staan: “Welcome to paradise“.
(xus)
ps. De rest van de foto’s van Mauritius vind je in het menu onder ‘foto’!
Namaste Kaar, ik groet je en heb meer dan groot respect voor je schrijfwijze..heerlijk om te lezen. Ben blij dat jullie genoten hebben. Geniet er de komende tijd nog even lekker van na, gewoon hier in het Nederlandse Paradise xxx
Dat gaan we lekker doen, het weer is er ook helemaal naar! Namasté ;)) x
Volgend jaar Waddeneiland DOEN !! Volgens mij kun je daar heel goed antropologisch onderzoek doen. Wie weet ….
Prachtig!
xxx