Vorige maand verscheen het artikel Goed huwelijk, geen seks van Jan Heemskerk in Volkskrant Magazine. Hierin legt hij uit, met de nodige humor en zelfspot, hoe een goede relatie met een opwindend seksleven bestaat bij de gratie van ongelijkheid tussen man en vrouw. True that! De ‘fout’ die hij vervolgens maakt is dat hij over wassen, stofzuigen en ‘piepers jassen’ begint en zich hiermee de woede van Noor Spanjer op de hals haalt. Zij gaat vervolgens voorbij aan het essentiële punt waar het Heemskerk, ex-hoofdredacteur Playboy, om te doen is. Een punt waar ik me – het zal jullie niet verbazen – wel in kan vinden.
Heemskerk schrijft:
“Aantrekkingskracht in het geval van de heteroseksuele liefde zit hem vooral in het verschil tussen man en vrouw en niet in de overeenkomsten. Sterker, het ís dat er seksuele aantrekkingskracht bestaat tussen de seksen, want anders verviel vermoedelijk iedere noodzaak voor contact, gezien de vele, vele verschillen van opvatting over ongeveer alles tussen man en vrouw.”
De seksen zijn biologisch ontworpen als aanvulling op elkaar en niet om met elkaar te concurreren
Vooruit, die laatste zeven woorden zijn misschien wat overdreven. Maar verder sluit ik me aan bij Heemskerk. Mannen voelen zich aangetrokken tot vrouwen – en vice versa – omdat we verschillen en hiermee in elkaars behoeften voorzien. Door het anders-zijn complementeren we elkaar. Het is één van de mooie dingen van de menselijke evolutie: de seksen zijn biologisch ontworpen als aanvulling op elkaar en dus niet om met elkaar te concurreren. Natuurlijk, het stenen tijdperk is voorbij. Maar loskomen van onze fundamentele biologie, die tot op de dag van vandaag grotendeels de aantrekkingskracht tussen seksen controleert, kunnen we volgens mij nooit.
Een slimme meid…
Het feminisme veroorzaakte de nodige verwarring. Meisjes leerden om hun ‘mannetje te staan’, een goede opleiding te volgen en het eigen geld te verdienen, om zodoende nooit afhankelijk te zijn van een man. Met de campagne Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid (1989) wilde het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid meisjes stimuleren een vak te leren om later hun in eigen levensonderhoud te kunnen voorzien en economisch onafhankelijk te zijn.
Gezellig? Misschien ja. De vraag is echter of wij er nog opgewonden van raken
Inmiddels zijn vrouwen over de hele linie zo onafhankelijk geworden dat zij in principe geen man meer ‘nodig’ hebben. Ergens in de jaren zeventig groeide het besef dat mannen en vrouwen gelijk zijn en gelijk behandeld moeten worden op alle fronten. Fantastisch natuurlijk, als het gaat om gelijke rechten en kansen in de samenleving. Echter in een relatie creëert het een aantal uitdagingen. We zijn namelijk wel gelijkwaardig, maar we zijn zeker niet gelijk.
Halve vrouwen
Desondanks zijn we gaan geloven dat hoe meer de man vervrouwelijkt en vrouwelijke kwaliteiten ontwikkelt, hoe beter de relatie is. Dus sleurt vrouwlief haar man mee naar het winkelcentrum – of zelfs naar de huishoudbeurs – en betuttelt tot ze een ons weegt. De moderne man smeert tweemaal daags zijn gezicht in met anti-rimpelcrème, laat zijn borsthaar waxen en gooit een kleurspoeling door zijn grijs-bij-de-slapen-haar. Vrouwlief krijgt het laatste woord over de aanschaf van de nieuwe auto. Gezellig? Misschien, ja. Maar de vraag die ik me stel is of vrouwen nog opgewonden raken van zo’n man. Mannen hebben geleerd te luisteren, begrip te tonen en zachtaardig te zijn. Ik heb al eerder gezegd dat ik vermoed dat een groot deel van de relatiebreuken en echtscheidingen in essentie te verklaren is aan de hand van dit fenomeen. De man, die als jongen geleerd heeft om lief te zijn voor ‘het meisje’, onderdrukt zijn eigen seksualiteit in alle toonaarden en schikt zich veelal naar de wensen van de vrouw. De vrouw wil een echte man – krachtig, zelfverzekerd en onafhankelijk – maar ze geeft hem gelijktijdig geen enkele ruimte om deze man te zijn. Eindresultaat: twee gefrustreerde mensen.
Gentlemen
Mannelijkheid gaat niet over spierballen of geld. Ook niet over voetbal. Het gaat niet over lompe boeren die ‘bier en tieten’ roepen. Het gaat over macht, maar zeker niet over geweld. Waar het volgens mij om draait, is het vermogen een vrouw zich vrouwelijk te laten voelen. Fysiek, mentaal, emotioneel. En vice versa. Mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn relationeel en bestaan bij de gratie van elkaar.
Ooit was het voor een man de normaalste zaak van de wereld om respect en beleefdheid te tonen naar een vrouw. Je hield de deur open, schoof haar stoel aan en stond op bij een begroeting. Kwam een vrouw de kamer binnen, dan stond je op en maakte je plaats voor haar. De restaurantrekening betaalde jij, dat sprak voor zich. Sinds vrouwen mondiger zijn geworden lijkt het idee dat zij niet meer met zorg en hoffelijkheid behandeld hoeven te worden. Sterker, dat je vrouwen ontkracht door een gentleman te zijn. Als je het mij vraagt, een grote misvatting. Hoewel er ongetwijfeld vrouwen zijn die dergelijke handelingen niet op prijs stellen, geloof ik dat juist door dit soort gedragingen veel vrouwen zich gewaardeerd, bijzonder en vrouwelijk voelen.
Trek wat moois aan, gedraag je vrouwelijk, wees een dame!
‘Mannen zijn bang voor sterke vrouwen’
Ik hoor vrouwen – hoogopgeleid, onafhankelijk, een goede baan (waarmee ze de rekening minstens kan delen), een mooi huis en een fijne auto – weleens zeggen: “Ik schrik mannen af, ze raken geïntimideerd door mij. Ik zoek een man die mij kan evenaren.” Mannen zijn bang voor sterke vrouwen, luidt dan al snel de conclusie. Ik weet niet of dat vaak opgaat. Ik geloof eerder dat mannen zich overbodig voelen, omdat zij van nature de behoefte voelen een vrouwen te verzorgen, te beschermen en zich over haar te ontfermen. Daarbij bezitten ‘sterke vrouwen’ misschien wel veel ‘mannelijke’ karaktertrekken (zoals initiatief, dominantie, competitief zijn) waardoor – en dan is het verhaal rond – de man zich geen man kan voelen.
Ach. Ik heb de wijsheid niet in pacht. Mijn schrijfsels over mannen/vrouwen zijn het resultaat van wat ik zie, hoor, voel en bedenk. Voor een groot deel projectie, dat valt niet te ontkennen. Maar toch geloof ik heilig in deze stokpaardjes – want dat zijn het. Het motto van dit artikel? Zoek een balans. In alles. Mannen, het is fantastisch dat jullie zo goed kunnen luisteren, begripvol en empathisch zijn en overal een compromis in willen vinden, maar genoeg is genoeg. In bed kom je er niet ver mee. De man als ‘hoeder’ van het seksleven, aldus Heemskerk. Be a man! Wees – zoals Paulien Derwort het zo mooi verwoordt – zachtmoedig waar het hoort, dominant waar het kan. En dames, mocht je hier interesse in hebben; natuurlijk sta jij je mannetje, maar vergeet niet om ook je vrouwelijkheid te cultiveren. Kleed je met aandacht als je bij hem bent, gedraag je vrouwelijk – warm en elegant, wees een dame. Omarm je vrouwelijkheid, want het is ons meest waardevolle bezit. Show it. Laat hem de deur openen, je stoel aanschuiven en een beetje voor je zorgen. Noem het ouderwets, maar het werkt. Act like a lady, then he will act like a man.
O ja, Amy vond het ook!
karinkoolen.com 
1 reactie