Nieuwe rubriek: Let’s talk about ♂ ♀

Ik heb vaak de mond vol van mannen. Liefde en lust. Van flirten, versieren, daten en relaties. Het zijn mijn favoriete onderwerpen om over te praten én om over te schrijven. Als tiener schreef ik mijn dagboeken al vol met overpeinzingen en observaties van onhandige en gênante paringsdansen die ik had aanschouwd. Op het strand bijvoorbeeld. Waarom gooien die jongens een zak paprikachips leeg over het hoofd van dat mooie blonde meisje als ze overduidelijk niets liever willen dan met haar de duinen inkruipen? Of handje-handje liggen, whatsoever. Waarom vallen de meiden in mijn klas allemaal op diezelfde galbak met z’n veel te grote bakkus? En waarom ben ík in hemelsnaam zo dolverliefd op die langharige Arthur met z’n gammele bromfiets? En waarom begrijpt niemand dat behalve mijn moeder?

Tijdens mijn jaar backpacken schreef ik een blog waarin ik mannen en hun versiertactieken uiteenzette aan de hand van hun nationaliteit. Vooruit, dat was een erg generaliserend (!) stukje, maar niet uit de lucht gegrepen. In Backpackistan gelden misschien andere wetten.

Vrienden weten het. Als de gebruikelijke koetjes en kalfjes en werk- en gezondheidgerelateerde onderwerpen besproken zijn, de wijn rijkelijk vloeit en it all feels right, stuur ik het gesprek behendig de bocht om. Waar ben je naar op zoek? Wat heb je gevonden? Wat verwacht je van de liefde, van een relatie en wat zoek je nu écht in een man of vrouw? Hoe gelukkig ben je? Waar val je op bij hem of haar? Nee, ik neem geen genoegen met ‘zijn mooie ogen’ (dat deden we in de tijd van Take That en zelfs toen niet) of haar ‘leuke lach’ als antwoord. Let’s explore! Trouwens, nu we het er toch over hebben, is de seks nog een beetje naar wens?!

Heb ik de wijsheid in pacht? Ik ben soms geneigd te denken van wel, maar dat is natuurlijk bullshit. Alles wat ik hierover zeg en schrijf is vanuit mezelf en daarmee over mezelf. Ik weet gewoon goed wat ik wil, waar ik voor val en wat voor mij werkt.
“Een man hoeft bij jou maar iets verkeerd te doen en jij knapt op hem af”, zei Eric ooit tegen mij.
Daar moest ik een beetje om lachen, vermoedelijk omdat er een hele kleine ieniemienie kern van waarheid in zit. Daarover later meer!

In plaats van betweterige schrijfsels over liefde en lust te plaatsen moet ik misschien zelf eens wat blootgeven

Gisteren – op zo’n typische luie, nutteloze zondag – kreeg ik een idee. In plaats van doorlopend abstracte en betweterige (!) schrijfsels over de materie te plaatsen moet ik misschien eens wat van mezelf blootgeven. Over mijn ontmoetingen, eerste indrukken, leuke en minder leuke dates, vlinders, gestuntel en awkward moments. Over mannen en versierpogingen. Over dingen die ik gezien en gehoord heb. Die ik meemaakte. Leermomenten. Herinneringen.
Het zijn – denk ik – mijn leukste en beste verhalen.
Misschien moet ik gewoon eens schrijven over De Arabier in Parijs. Over mijn date met de Franse Remy in Australië (die geen woord Engels sprak maar kon zoenen als de beste). Die maffe Braziliaan op de Grand Prix in Melbourne. Over mijn onaardige, onbeleefde maar onvermijdelijke ren- en vluchtgedrag en over hoe manlief Eric mij met geduld en vastberadenheid aan zich wist te binden. Tot het huwelijk aan toe. Over onze date bij Amerone op de Meent en die lul van een ober met zijn ‘ge-jongedame’.

Vooruit, ik zal een klein beetje censuur en anonimiteit toepassen – mijn (schoon)ouders lezen mijn blog immers ook. ;-)

Wat denken jullie? Leuk? Interesse? Iedere week, of om de week, een blogje in die trant? Misschien is het een idee om af en toe een gastblogger aan het woord te laten! Maar voordat ik echt overstroom van ideeën, ga me eens buigen over deel 1.

Ciao! (bella ;-))