Een tijdje geleden interviewde ik een aantal stellen met groot leeftijdverschil. Dit weekend verschenen drie van die interviews (helaas fors ingekort) in Vrouw Magazine. Hier deel ik de langere versies. Vandaag het laatste deel uit de reeks: Frans [56] en Tamara Geraeds [34]!
Tekst: Karin Spillenaar-Koolen
Beeld: Feriet Tunc
Tamara en Frans Geraeds ontmoetten elkaar in 1997 op de badmintonvereniging. Kan een relatie met een generatiekloof wel werken, vroeg hij zich af. Inmiddels zijn ze 11 jaar getrouwd.
De ontmoeting
Frans: “Ik vond Tamara al meteen een hartstikke leuke meid. Ze is frivool, opgewekt en uitbundig. Maar toen was ze pas 17, natuurlijk veel te jong.”
Tamara: “Drie jaar later had ik vervoer nodig naar de badminton. Frans bood zich direct aan. We hadden leuke gesprekken. Ik vond hem aardig, meer niet. Toen bekende hij opeens dat hij mij meer dan leuk vond. Dat zag ik totaal niet aankomen!”
Frans: “Ik wist dat Tamara in die tijd omging met een man die vier jaar jonger was dan ik. Dat liep niet lekker. Ik vroeg haar toen of ze het ook leuk zou kunnen hebben met iemand van mijn leeftijd. ‘Natuurlijk’, zei ze.”
Tamara: “Ik denk dat de gevoelens voor Frans er al langer waren, maar na zijn bekentenis kwamen ze in alle hevigheid naar boven.”
‘Blijf jij bij zo’n oud wijf? Je bent gek, inruilen!’
Het dilemma
Frans: Het was nooit mijn bedoeling op zoek te gaan naar een jongere vrouw. In het begin prentte ik mezelf steeds in dat het niet kon. Je krijgt zoveel gedoe over je heen als oudere man. Iedereen vertelt je ook dat een relatie met een generatiekloof niet zal werken. Op een gegeven moment ga je dat zelf ook geloven.”
Tamara: “Ik zei op mijn vijftiende al tegen mijn moeder dat ik waarschijnlijk met een veel oudere man thuis zou komen. Dat vond ze niet leuk, maar zelf heb ik er geen problemen mee. Ik vond mannen van mijn leeftijd vaak wat onvolwassen, die hadden niet dat beschermende dat oudere mannen vaak wel hebben.”
Frans: “De eyeopener kwam voor mij toen een vriend zei: ‘Frans, je wilt maar één ding. Ga ervoor. Geniet, al duurt het maar vijf jaar.’”
De vooroordelen
Tamara: “Het eerste jaar was moeilijk. Mijn ouders vonden hem aardig, maar veel te oud voor mij. Veel mensen hadden hun oordeel klaar: Frans zou in een midlifecrisis zitten, ik was op zijn geld uit.”
Frans: “We haalden vaak grapjes uit. Mensen dachten dat we vader en dochter waren. Dan vond ik het leuk om als ‘papa’ ineens bij Tamara de paskamer in te duiken en haar een volle kus te geven. Die verbouwereerde blikken, heerlijk. Nog steeds krijg ik wel eens commentaar. Dan grap ik: ‘Blijf jij bij zo’n oud wijf? Je bent gek, inruilen!’ Dan ben je snel van de opmerkingen af, hoor.”
Het geluk
Tamara: “We doen veel leuke dingen samen. Naar de film, weekendjes weg. Als we samen aan tafel zitten praten we aan één stuk door. Dat zijn dingen die we kunnen blijven doen.”
Frans: “Tamara’s vader stelde nog wel vraagtekens bij de trouwplannen. Ik zei tegen hem: ‘Ik garandeer dat je dochter een verschrikkelijk mooi leven krijgt. Houd me daar maar aan en gun me dan jullie dochter.’ Na dertien jaar zijn we nog steeds verliefd. Ik rijd elke dag op mijn gemak naar mijn werk toe en te hard naar huis, zo graag wil ik naar haar toe.”
Tamara: “Frans leert mij mijn hart te volgen en mijn dromen na te jagen. Hij heeft me ook altijd gestimuleerd om boeken te gaan schrijven.”
Frans: “Ik wil dat ze gelukkig is. En wie weet wordt haar derde boek een bestseller, waardoor ik binnenkort met pensioen kan (lacht).”
Ik hoop vooral dat Frans geestelijk goed blijft, dan duw ik gewoon de rolstoel
De toekomst
Tamara: “Er komen geen kinderen. We willen volop genieten van elkaar.”
Frans: “Eens laat ik haar achter. Toen ik 55 werd hakte dat besef er wel in. Ik wil mee kunnen met haar, alles kunnen doen.”
Tamara: “Ik hoop vooral dat Frans geestelijk goed blijft, dan duw ik gewoon de rolstoel. Zolang ik hem maar niet hoef te missen.”
Frans: “De laatste tijd denk ik: rotleeftijd, kan er geen tien jaar af. Ik vergeet kleine dingetjes, ben vaker moe.”
Tamara: “Ik vind dat weleens jammer, maar ook begrijpelijk. Andere stellen hebben dat misschien niet, maar die hebben weer iets anders. Die doen misschien niks meer samen.”
Tamara Geraeds is schrijfster en oprichter en eigenaar van tekstbureau Charizma. In oktober 2015 verschijnt haar nieuwe boek: Christopher Plum en het Zwaard der Wanhoop.
Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Scroll omlaag en volg mijn blog!
karinkoolen.com 