Charmae Pyl Nercua
Geboortedatum:12 oktober 1979
“De relatie tussen mijn ouders was verre van stabiel en ik ben grootgebracht door mijn tantes; mommy Remy, mommy Bebie, mommy Lolly en mommy Sally. Alle vier single aunts en alle vier heel verschillend in terms of character. Zo leerde mama Lolly me dat het belangrijk is om het huis schoon en gezellig te houden, waar mommy Bebie juist het belang van hard werken en studeren onderstreepte. Mommy Remy is ontzettend lief en verzorgend en mama Sally, de jongste, stelde steevast dat ik mijn horizon moest verbreden en het avontuur aan moest gaan. Mijn oma speelde ook een grote rol; zij was altijd bezig met zelfreflectie, waar mijn biologische moeder juist outgoing was. Terugkijkend, heb ik van allemaal iets geërfd!
Na mijn bachelor kwam ik te werken as an consultant in an NGO op de Filipijnen, which advocates housing rights for the urban poor. Hier leerde ik Jeroen kennen. Hij hoorde bij de studentengroep van Utrecht University die onze NGO bezocht. Aardige jongen, al was hij me niet meteen opgevallen. Tijdens een afscheidsfeestje nam hij me apart; hij wilde iets zeggen. Over werk, dacht ik, en nieuwsgierig liep ik met hem mee naar de gang. Na een paar minuten had Jeroen eigenlijk nog niets gezegd. “Jeroen”, zei ik – straight forward als ik ben. “Ik mis nu een heel leuk feestje, dus wil je nou wat zeggen, of niet?” En ineens zag ik het in zijn ogen; hij vond me leuk. Jeroen bevestigde dat – heel verlegen. Ik heb altijd gezegd geen relatie te willen met een man ‘overseas’. Veel te veel gedoe. But I had also come to a point where I wanted to settle down and build a serious relationship with my future lifetime partner. Ik had God zelfs gevraagd om een teken te geven als ik de juiste man ontmoet had. Dan zou ik het een kans geven. “Ik ken je nog niet”, zei ik tegen Jeroen, “dus ik weet niet of het gevoel wederzijds is, maar laten we elkaar beter leren kennen en kijken of er toekomst in zit.” Zakelijk he – haha. Maar Jeroen ging akkoord. Tijdens de afspraakjes en de gesprekken die we voerden, vond ik hem leuker en leuker worden. Al bleef dat ‘teken’ uit. Totdat Jeroen me zijn verjaardag vertelde; 4 april. 4 april was voor mij een spiritual awakening; dat was de dag dat ik mijn geloof terugvond en het roer omgooide. Toen wist ik het zeker.
Die afstand moest overbrugd. In 2008 kwam ik naar Nederland voor een master aan IHS – ik sprong een gat in de lucht toen ik was toegelaten, al heb ik geen seconde twijfel gehad. Jeroen en ik hadden een heerlijke tijd samen, maar na dat jaar vertrok ik naar Timor voor mijn werk. Ik kon niet anders; in Nederland is men heel vrij als het om samenwonen gaat, maar voor mij en mijn familie is dat geen optie. Ik wilde Jeroen niet onder druk zetten voor een aanzoek dus ik zei; “Als jij net zo zeker van mij bent, als ik van jou, weet je me te vinden. Ik zal op je wachten.” Natuurlijk hielden we intensief contact en een paar maanden later zagen we elkaar weer en vroeg Jeroen me ten huwelijk. In 2010 zijn we getrouwd en sinds 2011 woon en werk ik in Nederland.
Het leven heeft me zoveel moois gebracht; liefde, het moederschap – we hebben twee geweldige kinderen! -, een fijn huis. Ik heb een grote passie voor housing development en now I work in an institution which trains urban professionals from all over the world, zodat zij dit werk voort kunnen zetten en de wereld een stukje beter kunnen maken. Eens per jaar reizen we naar de Filipijnen en dan is het heerlijk om mijn tantes te zien. Mijn oma is helaas overleden en met mijn biologische moeder heb ik sinds mijn trouwdag weer contact. Mensen vragen weleens hoe het komt dat ik altijd zo vrolijk en optimistisch ben. Weet je, ik geloof heilig in positief denken; geloven dat iets gaat gebeuren en uitstralen wat je wilt krijgen. Dan komen mooie dingen jouw kant op. Kijk maar naar mij!”
karinkoolen.com 