Wat mannen kunnen leren van 50 tinten grijs

Op Valentijnsdag gingen manlief en ik naar de meest besproken én gehypte film van het moment: Fifty Shades of Grey. Van het verhaal kun je vinden wat je wilt. Een onbeduidend keukenmeidenromannetje? Een belediging voor het feminisme? Of juist een stereotype weergave van – en daarmee een belediging voor – de wereld die bdsm heet? Hoe dan ook, met wereldwijd meer dan honderdmiljoen verkochte exemplaren (het boek staat daarmee in de Top 10 Bestselling Books) en afgeladen bioscoopzalen vol grinnikende, zwijmelende en hitsige vrouwen, moeten we onder ogen zien dat het verhaal van Christian Grey en Anastasia Steele menig hoofd op hol bracht.

Tja, wat moet je daar nou mee als man? Is dat dan wat vrouwen écht willen? Moet jij nu ook de zweep ter hand nemen, een miljardenbedrijf en een helikopter bezitten en je geliefde klusschuur ombouwen tot SM speelkamer om de meisjes nog te kunnen bekoren? Grote kans dat je er ook helemaal niet uitziet alsof je zo uit een Calvin Klein reclameposter bent gestapt.
Goed nieuws; het antwoord op die vragen is vermoedelijk nee. Vrouwen zoeken namelijk een echte man en geen sprookjesfiguur. Daarbij, de kans dat jouw meisje van de één op de andere dag een onbedwingbaar verlangen heeft gekregen om zich nederig aan jouw voeten te werpen, leefregels en straf accepteert en zich gedwee aan het andreaskruis laat binden, acht ik klein. Vooruit, misschien wil ze wat meer experimenteren in de slaapkamer, maar jij bent de beroerdste niet, toch?

Moet jij nu je klusschuur ombouwen tot SM speelkamer om de meisjes te bekoren?

Waarmee niet gezegd is dat de film nutteloos is. Sterker, wie goed kijkt en zich leergierig opstelt kan nog een boel leren van die Mr. Grey. Dus, zet je irritatie en trots even opzij en let op! Hierbij, wat mannen kunnen leren van 50 tinten grijs.

1. Ga voor haar en voor haar alleen!
Het verhaal van Grey en Ana gaat over liefde. Punt. Geloof mij, niet de zweepjes, zijn biceps en de overdadige cadeaus brengen vrouwen wereldwijd in rep en roer. Nee, wat de harten sneller laat kloppen is in de eerste plaats de tomeloze liefde van hem voor haar, de geestdrift en vastberadenheid waarmee hij haar van hem wilt maken.
Elke vrouw wil zo’n man. Een man die voor haar gaat. Elke vrouw wil, voor de juiste man, de enige zijn. Wil je haar (en dan bedoel ik, wil je haar écht), ga voor haar en voor haar alleen. Maak haar het middelpunt van jouw bestaan. Laat blijken hoezeer je naar haar verlangt. In woord (I want you, Ana! – en er dan heel gepijnigd bij kijken) en daad. Ook als dat betekent dat je al je afspraken met CEO’s cancelt en met je helikopter naar haar vakantieadres reist (“You’re the only person I’d fly three thousand miles for”) om haar te kunnen zien. Of je chauffeur erop uitstuurt om te onderzoeken waar ze werkt en plotsklaps voor haar neus te staan om kilometers aan touw te kopen. Je kunt haar natuurlijk ook op een etentje trakteren. Of romantisch bootje gaan varen op de plas. Weg met die telefoon! Investeer in jullie tijd samen. Laat zien dat geen moeite teveel is, zonder als een schoothondje achter haar aan te lopen. O ja, en natuurlijk ook zonder haar te stalken. Da’s niet chic!

2. Wees kritisch
Grey zegt tegen Ana: “I’ve never wanted more, until I met you.”

Als World’s Most Eligible Billionaire Bachelor kan Grey elke vrouw krijgen die hij wil. Hij hoeft ze niet. Hij wacht op, en kiest voor, haar. That’s hot! Dus weg met tinder. Klaar met de scharrels. Afgelopen met de ongemakkelijke hapsnap-sekspartijtjes na een avondje kroegen. Als een man zichzelf niet serieus neemt, doet zij het al helemaal niet. Jij bent vanaf nu hard to get. Je gaat alleen nog maar voor de vrouw die jou in vuur en vlam zet en voor haar haal je alles uit de kast. Zelfbeheersing is trouwens ook heel sexy.

3. Verdiep je in haar
Vraag, luister, kijk, onthoud en vraag door. Leer haar kennen zoals alleen jij dat kunt. Er is maar weinig zo vleiend als een man die vastberaden is om jou te doorgronden. Zorg dat je weet hoe ze haar koffie drinkt, wat ze leest (Thomas Hardy?) en wat haar hart sneller laat kloppen. Zo hoef je op haar verjaardag niet met een boekenbon aan te komen. Make it special.
O ja, héél belangrijk; verken ieder plekje van haar lichaam. Leer hoe je haar laat sidderen van genot, haar laat smeken om genade. Zorg dat je haar orgasmes geeft waar ze haar kleinkinderen later over vertelt.

4. Wees alert
Grey hield zijn Ana nauwlettend in de gaten. Wat ze ook deden. Of zij nu aan het kotsen was, voor hem in het zweefvliegtuig zat, met blote billen over zijn knie lag of pannenkoeken stond te bakken, zijn blik was telkens bijna onafgebroken op haar gericht. Er ontging hem niets. Een man die elke beweging en twinkeling in zich opneemt, dwars door je heen kijkt en je gedachten lijkt te kunnen lezen… Ja, dat is best sexy!

5. Zeg: “Ik ben niet de man voor jou”
Gebruiken op eigen risico! Ik wens niet aansprakelijk gesteld te worden voor eventuele geleden schade.
Want stel, je staat in je trainingspakkie met een stuk in je kraag in de kroeg, het geld uit te geven dat je eigenlijk niet hebt terwijl je je drank, drugs en/of gokprobleem nog steeds niet onder ogen ziet, en je zegt – met slechte adem en dubbele tong – “ik ben niet de man voor jou”, dan zal ze dat waarschijnlijk beamen en je voorbij lopen.
Maar stel, je leven staat een beetje leuk op de rit en jij komt goedverzorgd voor de dag, dan kun je ‘m eens proberen.
Dat doe je a la Mr. Grey als volgt: Sta voor haar, neem haar kin tussen duim en wijsvinger of houd twee handen in haar haren. Streel teder haar wang en laat je ogen vlammen – héél belangrijk! En dan, als zij siddert van begeerte en haar lippen tuit in afwachting van de verlossende kus, zeg jij (met je gezicht vlakbij de hare en je blik vol van passie, pijn en ingetoomd verlangen): “Ik ben niet de man voor jou, Rozemarijn (of Eva, Sylvia, Fatima, Anouk, Bridget…) – je moet me vergeten!”
Met kordate tred en zichtbaar hartzeer loop je weg, haar beduusd en met knikkende knieën achterlatend.
‘Wie is die man?’, zal ze denken… Zorg wel dat je de naam juist hebt.

6. Een echte man heeft geduld
Vooruit, nu weer even serieus. Je hebt tip 1 goed gelezen, dus je laat al blijken dat je haar wilt. Goed bezig! Dat betekent echter niet dat je haast maakt. Geduld is een schone zaak in deze! Ana liet Grey wekenlang in spanning of ze al dan niet dat contract ging tekenen. En hij maar mailen… Toen ze elkaar eindelijk weer troffen vertrok ze vroegtijdig naar huis. Ja, dat vond Grey best jammer, maar zoals een echte man betaamt waardeert hij een sterke vrouw die haar eigen keuzes maakt. Ook als dat keuzes zijn die hem ‘benadelen’.
Als een vrouw het waard is om op te wachten – om welke reden ook, heb dan geduld. Don’t push! Een man zonder geduld is geen man. Heeft ook weer met dat zelfbeheersing te maken… En een man die afhaakt omdat het niet snel genoeg naar zijn zin gaat, of omdat hij het wachten beu is, is haar nooit waard. Hij neemt trouwens ook zijn verlies.

7. Leer iets stoers
Iets mannelijks, iets wat vreselijk knap is en wat maar weinig mannen kunnen. Helikoptervliegen bijvoorbeeld. Of vrachtwagentrekken. Kitesurfen! Schilderen mag ook. Vrouwen vinden het leuk als een man iets goed kan. Maakt niet eens zoveel uit wat. Kantklossen?

Zeg: “Wat wil je drinken?” Of beter: “Drink wat met me.”

8. Take the lead!
Een inkoppertje… Niet iedere vrouw is gecharmeerd van een contract waarin ze zichzelf willingly surrendered to your will en veel mannen zullen niet uit de voeten kunnen met een pauwenveer zoals Grey dat kan. Laat staan met een leren paddle. No worries, maar in godsnaam, take the lead! Niet door willekeurige dames op straat bij de strot te grijpen en naar je kruis te dwingen, zoals Julien Blanc vorig jaar suggereerde. Of door een duidelijke ‘nee’ als een ‘misschien’ te interpreteren en daarnaar te handelen. Wel door initiatief te tonen, regie te pakken en leiding te nemen. Minimaal in de slaapkamer! Wij vrouwen zijn ondertussen heerlijk geëmancipeerd – en dat vinden we fijn! – maar een sterke, zelfverzekerde en daadkrachtige man die weet wat hij wil en ons daarin meeneemt vinden we óók heel fijn.
Ik ken maar weinig vrouwen die dit tegen zullen spreken. Of eigenlijk ken ik er geen één.

Gratis tip: Je staat in de kroeg en ziet een leuk meisje. Wat zeg je dan? In ieder geval niet: “Joh, hee, wat leuk, ik zag je staan, en nou ja, toen dacht ik, ehm, als je het niet wilt moet je het zeggen hoor, maar ehm, wil je misschien wat drinken? Ehm, met mij, zeg maar…”
Nope. Zeg: “Wat wil je drinken?” Of nog beter: “Drink wat met me.”
Maar dat is misschien een kwestie van smaak. Ook hierbij wens ik niet aansprakelijk gesteld te worden voor geleden schade! Denk ook nog even aan tip 5, over je adem en dat trainingspakkie enzo.

9. Ontwikkel jezelf
Nee hoor, je hoeft geen miljoenenbedrijf te hebben. Ook geen helikopter en penthouse in Seattle. Zelfs geen titel of een eigen bedrijf. Maar doe wat je leuk vindt en waar je goed in bent en: get even better! Niks aantrekkelijker dan een man die zijn dromen najaagt. Een man die goed is in wat hij doet en datgene met passie uitvoert. Of je nu chirurg, stukadoor, drummer of kantklosser bent. Maak er wat van!

10. Liefde is geven en nemen
Tja, Grey geeft Ana peperdure boeken, een laptop, een auto en een  upgrade naar business class. Zij geeft hem, ehm…, zichzelf. Wat ze echter niet krijgt is een slaapplek in zijn bed en de mogelijkheid hem aan te raken. Daar heeft zelfs Mr. Grey nog een hoop te leren, concluderend uit de sluitende liftdeuren waarmee het definitieve afscheid tussen beiden aan het eind van de film gesuggereerd wordt. Op naar punt 11…

11. Wees sterk én kwetsbaar
Natuurlijk ben jij net als Grey solide, beheerst en zo sterk als gepantserd glas. Je hebt slechts één zwakte. En die zwakte is zij. Of niet? Nou nee. Vooruit, het ging Grey in beginsel ook niet goed af. Het was de reden dat Ana hem verliet aan het einde van deel één. Geen enkel mens is alleen maar sterk; iedereen is kwetsbaar. Let her in! Maak haar deelgenoot. Schenk openheid en vertrouwen. Ze wil je leren kennen. Ze wil je helpen en steunen en daarbij zal ze zich speciaal voelen als jij haar dat inkijkje in de krochten van je ziel gunt. En ach, vrouwen… We ♡ fixing and healing a man’s heart!

12. Eis een rol in haar leven
Wees geen sufferd. Loop niet als een schoothond achter haar aan. Geef het maximale, maar verlang van haar dat ze ook voor jou gaat – op welke manier dan ook. Doet ze dat niet, probeer dan tip 1 nog eens. En tip 7. Denk aan tip 5. Wil ze dan nog niet, dan heb je helaas pech! Ze wil je niet. Haak af.

13. Wees zorgzaam (en bemoeizuchtig)
Grey plaatst Ana op een voetstuk en zorgt dat het haar aan niets ontbreekt. Maar om nou zomaar haar auto in te ruilen en er een nieuw exemplaar voor in de plaats te zetten, ja, dat zijn wellicht iets teveel goede bedoelingen. En ja, het is bemoeizuchtig, overbezorgd, irritant en zelfs kleinburgerlijk als je eist dat ze niet teveel drinkt en haar vervolgens stante pede uit de kroeg haalt als ze ladderzat blijkt. Maar stiekem is het ook best leuk, zo’n zorgzame man. En lief. Dus leer van Grey en zorg voor haar, ook al kan ze dat prima zelf.
A strong woman can do it by herself, but a strong man won’t let her. Dat werk.

14. Liefde en passie hoeven niet altijd maar leuk te zijn
Passie is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Een relatie gaat niet zonder slag of stoot. De mooiste liefdesliedjes komen voort uit het grootste en meest rauwe hartzeer. Hoe groter de passie, hoe sterker de emoties en hoe harder de landing. Bereid je dus voor op evenveel frustraties, ruzies en huilpartijen als op onstuimige sekspartijen en intens zwoele blikken. Het één gaat niet zonder het ander. Daarbij, een sterke vrouw wil een sterke man, maar ironisch genoeg zijn dat ook de mannen die we het vaakst afstoten. Just saying

15. Know sex
Vooruit, en toch ook maar even dit. Je lijkt dan misschien niet op Charlie Hunnam (want laten we wel zijn, die had de rol van Grey natuurlijk gewoon moeten spelen! – hoewel, hem zien we toch het liefst in een leren motorjack…), zorg er desondanks voor dat je de beste versie van jezelf bent. Niet onbelangrijk: know sex! Experimenteer en word goed! Want anno 2015, met het vrouwvolk in rep en roer door één of andere film over een dominante multimiljonair met een voorliefde voor een jonge maagd en het betere knoop- en slagwerk, moet jij jezelf natuurlijk wel van je beste kant laten zien!

Succes!

Als manlief (die trouwens niets van Grey kan leren – eerder andersom) deze tekst morgenochtend onder ogen krijgt, weet ik al precies wat hij gaat zeggen:
“Het is makkelijk om allerlei eisen aan mannen te stellen, maar wat te denken van de vrouwen? Hebben die geen verantwoordelijkheid, geen plichten?”
Dan gaat mijn antwoord zijn: “Natuurlijk wel!” Want de uitspraak dat iedere vrouw een zeer fijn mannelijk exemplaar verdient, is niet aan mij besteed. Je krijgt wat je najaagt. Ook zij moet durven zijn, durven kiezen en eisen, en evengoed moet ze durven geven en investeren. It takes two to tango!

Maar dat is een volgend verhaal. ;)

50-why-50-shades-of-grey-will-have-you-asking-is-that-it

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Scroll omlaag en volg mijn blog!

Gezocht: ♥ Relaties met leeftijdverschil

“Pap, ik moet je wat vertellen. Ik heb iemand ontmoet, maar je gaat denk ik wel schrikken.”
Ik zit op de hocker in het ouderlijk huis. Mijn vader hangt net zijn jas aan de kapstok en kijkt me verontrust aan. Eenmaal verzekerd van het feit dat het om een gezonde, valide man met Nederlands paspoort en zonder strafblad gaat, zijn de grootste zorgen weggenomen. Maar de spanning stijgt.

“Hij is een stuk ouder dan ik. Twintig jaar ouder, eigenlijk.”
Volgens mij mompel ik dat laatste stukje, want mijn vader verstaat me verkeerd.
“Jeetje Kaar, je bent toch wel wijs?” Hoofdschuddend loopt hij door de woonkamer.
“Een vent van veertig jaar…”
“Ehm nee, geen veertig. Hij is twintig jaar ouder dan ik, pap.”
“47!?”
(Vooruit, als je uit de kast komt moet je het goed doen.)
“49, om precies te zijn.”
“…”

Cougars en toyboys, mannen in een midlifecrisis, golddiggers en een jonge vrouw als statussymbool

Relaties met leeftijdverschil. Iedereen kent wel een stel en iedereen heeft er wel een gevoel bij. Soms zijn dat vooroordelen over cougars en toyboys, mannen in een midlifecrisis, vader- of moedercomplexen, golddiggers of een jonge vrouw als statussymbool. Maar over het algemeen lijkt leeftijdsverschil steeds meer geaccepteerd te worden. We voelen ons vandaag de dag vrijer om ons leven vorm te geven zoals we dat willen. Leeftijd wordt steeds meer een ‘getal’ in plaats van het ijkpunt dat bepaalt hoe je leven er op dit punt uit moet zien. Onder moderne credo’s als ‘je bent zo oud als je je voelt’, ‘liefde is blind’ en ‘leef en laat leven’, worden alle mogelijke bezwaren en beren op de weg weggewuifd.

Als ik mensen vertel dat Eric pakweg twintig jaar ouder is dan ik, is de eerste reactie die ik krijg meestal een variatie op ‘zo hé!’ of ‘wow!’ Daarna halen mijn gesprekspartners de schouders op: leeftijd zegt niks, dus wat maakt het uit? En je ziet er ook helemaal níks van. Bovendien, relaties sneuvelen en één op de drie huwelijken strandt. Leef in het NU, luidt het motto (je weet niet wat de toekomst brengt) en zorg dat je gelukkig bent. Of zo’n liberale en taboedoorbrekende reactie altijd oprecht is, is natuurlijk de vraag. Het lijkt echter wel het ‘juiste’ om te zeggen.

Zoals met alles ligt de werkelijkheid genuanceerder. Natuurlijk, leeftijd is slechts één van de factoren in een relatie, maar desalniettemin een belangrijke. En nee, niets in het leven is zeker, maar je kop in het zand steken voor de toekomst is niet de manier om daar mee om te gaan.

Toen Eric dertig was, stond Genesis nog in de Top 40

“We merken helemaal niets van het leeftijdverschil tussen ons.” Ik was vaak de eerste om dat te roepen. Maar het zou natuurlijk raar zijn als je er helemaal niks van merkt, of er nooit mee bezig bent. Met vijfentwintig jaar werkervaring kent Eric het klappen van de zweep. Ik begin net. Toen Eric dertig was, stond Genesis nog in de Top 40. Als Eric mij vraagt ‘herinner je je nog…?’ en het gaat vervolgens over M.A.S.H. of de hoogtijdagen van Maradona, Bo Derek en ZZ Top, herinner ik hem aan mijn geboortejaar. Ik stuiter door het leven, hij zet alles in perspectief. We delen genoeg. Een passie voor reizen en lekker eten. ‘Doorzakken’, thuis, op een terras of in de kroeg. Eindeloos series kijken. De liefde en de lust voor elkaar en voor het leven. Gelijktijdig realiseer ik me dat Eric 70 is als ik 49 ben. Het aangaan van een relatie met iemand die veel ouder of jonger is heeft consequenties en op den duur waarschijnlijk een prijs. (Het was daarom ook niet gek dat mijn ouders zich in eerste instantie een hoedje schrokken en even aan het idee moesten wennen – het was vreemder geweest als ze gelijk hadden staan juichen.) Maar de aantrekkingskracht en de liefde is zo sterk, dat je die prijs voor lief neemt.

Oproep!
Ik deel bovenstaand verhaal niet voor niks met jullie. Nee, ik heb jullie hulp nodig!
Voor een artikel ben ik op zoek naar stellen met een leeftijdverschil van minimaal twintig jaar, die echt voor elkaar gegaan zijn. Vereist is dat ze een serieuze relatie hebben én zielsveel van elkaar houden. Planning on staying together till the end, zeg maar.
♥ Hoe hebben ze elkaar ontmoet? De liefde voor elkaar.
♥ Welke weg is afgelegd om samen te komen? Wat kwamen ze onderweg tegen?
♥ Welke rol speelt het leeftijdsverschil in hun leven? Het geluk en de liefde, maar ook de frustraties en de onzekerheid.
♥ Hoe kijken ze naar de toekomst?

Ik – ervaringsdeskundige! – kom graag in contact met deze stellen voor een diepte-interview rondom bovenstaande thema’s, bij voorkeur aangevuld met een mooie fotoserie.
Ben of ken jij zo’n stel? Of wil je op een andere manier je verhaal of mening kwijt? Vertel het me!

Eén man, twee huwelijksaanzoeken

Eric en ik zijn vandaag twee jaar getrouwd. Holladijee! Ter ere van deze heuglijke dag vertel ik jullie hoe Eric mij ten huwelijk vroeg. Of eigenlijk: hoe Eric mij twee keer ten huwelijk vroeg. Welke vrouw kan zeggen dat ze twee keer gevraagd is door één en dezelfde man?

Vakantie US 329Williams, Arizona. 5 augustus 2011. Eric en ik zijn halverwege onze rondreis door Noord-Amerika. Vandaag hebben we de Grand Canyon bewonderd met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt een helikoptertocht over de kloof. Halverwege de middag kwamen we aan in het stadje Williams. We dronken een bier of wat in een saloonachtige bar en nu zitten we achter een schaal met overheerlijke spareribs.

En ik zit in mineur.

“Wil je met me trouwen?”, vraagt Eric zodra we weer tegenover elkaar zitten

Gewoon. Niks dramatisch. Happens every now and then. Mijn (toenmalige) baan, de toekomst, nog wat oud zeer, en daar ga ik. Opvallend is dat dit soort buien vooral voorkomt als ik het leven leef zoals ik het eigenlijk wil leven. Hier, met Eric, op reis. En als het bier verkeerd valt.

Eric kent de buien en weet er raad mee. Hij luistert, hij vraagt, hij confronteert en zet me af en toe weer met twee benen op de grond. Als de spareribs op zijn, trek ik me even terug op het toilet. Ik gooi een plens koud water in mijn gezicht en spreek mezelf even vermanend toe in de spiegel – kop op, Karin!

“Wil je met me trouwen?”, vraagt Eric zodra we weer tegenover elkaar zitten.
Ik schrik. Niet van de vraag, maar van de timing. We hebben het vaak over trouwen gehad. Eric weet dat ik het wil. En dat ik het met hem wil. De liefde van mijn leven. De man van mijn dromen en uit mijn wildste fantasieën. We zijn nog geen jaar samen, maar we zijn – ondanks het forse leeftijdsverschil tussen ons – in een stroomversnelling geraakt. Er is niemand die mij zo kent en begrijpt als Eric, niemand die mij zo kan raken, en ik ben nog elke dag blij dat we elkaar gevonden hebben. Maar waarom vraagt hij het nu, while I’m having the blues?
‘Ja’, antwoord ik in alle eerlijkheid en binnen de wenselijke vijf seconden. Eric pakt mijn handen over de tafel en lacht naar me.
Stilte.
Kut.
Is dit het, vraag ik me af. Zijn we nu verloofd? Ik had me het moment anders voorgesteld. Iets met euforie. Intense blijheid. Rock-‘n-roll. Vuurwerk.

Dit vreemde en zware gesprek over het aanzoek maakt de noodzaak voor een nieuw aanzoek alleen maar groter

“Maar ik wil een nieuw aanzoek”, hoor ik mezelf zeggen.
Eric kijkt me bedenkelijk aan. “Ja, want…” Ik stamel wat over euforie, intense blijheid, rock-‘n-roll en vuurwerk. En over de sombere state of mind waarin ik nog steeds verkeer.
“Weet je waarom ik je nu vraag, liefje?”, onderbreekt Eric me. “Omdat ik met jou wil trouwen, niets liever dan dat, in voor- en tegenspoed. Weet dat welke keuzes je ook maakt, ik sta altijd achter je en ik houd van je.”

Zijn woorden raken me.
“Oké…, maar kun je me niet nog een keer vragen dan?”
Dit vreemde en zware gesprek over het aanzoek maakt de noodzaak voor een nieuw aanzoek alleen maar groter. Ik hoor zelf ook hoe vervelend en verwend ik reageer op een aanzoek zo puur en recht uit het hart, maar anderzijds, hallo?! Mag ik alsjeblieft een superromantisch aanzoek, overdonderd worden, samen lachen en zoenen van geluk, proosten met een alcoholische versnapering en dansen op straat. Goed, ik ben een dramaqueen met een nogal romantisch ideaal van de liefde en het leven, maar toch.

“Nee.” Eric schudt resoluut zijn hoofd. Hij is het ‘ge-regisseer’ van me zat. “Ik ga je niet nog een keer vragen. Dit was het aanzoek. Take it or leave it.”
Wijselijk houd ik mijn mond en op de terugweg in de auto zijn we allebei stil.

Pre-verloofd
In onze motelkamer kruipen we in bed. Ik druk mijn gezicht in Erics borst en hij slaat zijn armen om me heen. Zo liggen we een tijdje.
“Het was ook niet zo’n handig moment”, verbreekt Eric de stilte.
“Sorry dat ik zo vervelend reageerde”, antwoord ik.
Het gesprek brengt ons dichter bij elkaar en we besluiten dat we pre-verloofd zijn.

Via Las Vegas en New York komen we weer aan in Nederland. Er verstrijkt wat tijd. Misschien pakt Eric me nu terug, bedenk ik me. Geduld. Vooral niet regisseren. Ik durf het niet met zekerheid te stellen, maar volgens mij heb ik er met geen woord meer over gerept.

Lee Towers steekt amicaal een duim omhoog naar Eric

September 2011. Vrijdagmiddag. Ik kom uit mijn werk. Eric heeft een tafeltje gereserveerd in restaurant Parkheuvel. Ik voel de bui al hangen en trek mijn blauwe jurkje aan met een paar hakken. Na twee amuses en een voorgerecht zijn we een glas champagne en twee glazen wijn verder. We verkeren in opperbeste stemming. Ik ga naar het toilet, ditmaal om te plassen.

Als ik terugkom heeft Eric een steen op mijn bord gelegd. ‘Marry me’, staat erop. Ik kijk op naar Eric. Die zit met zijn handen gevouwen voor me. Een kleine glimlach speelt om zijn mond. Zijn blik spreekt liefde, vastberaden en vol zelfvertrouwen. Ogen die dwars door me heen zien. Voor deze blik ging ik voor de bijl, en dat is nooit veranderd.
“Trouw met me, liefie.” Het is geen verzoek, het is een opdracht. Ik duik over de tafel om mijn aanstaande te zoenen, daarbij ternauwernood een glas witte wijn ontwijkend. ‘Ja’, zeg ik – totaal overbodig. De ober komt aangesneld met nog twee glazen champagne en Lee(n) Towers, die toevallig aan de tafel naast ons zit, steekt amicaal een duim omhoog naar Eric. De ober vraagt ons, op zeer, zéér, zéér(!) subtiele wijze, of we ons gedeisd willen houden voor de overige gasten. Dat lukt (mij) maar net.

We eten, we drinken, we praten en na afloop nemen we nog een afzakkertje in café Loos. Daar vertelt Eric me dat hij de steen in Williams gekocht heeft, de dag na het eerste aanzoek. Aanvankelijk was hij van plan geweest om de steen op het Empire State Building in New York voor mijn voeten te leggen, maar gezien de drukte waar we mee geconfronteerd werden leek dat geen goed idee.

♥ ♥ ♥

Op 23 juni 2012 trouwden we in het Kasteel van Rhoon, in het bijzijn van familie en vrienden. Het was een zonovergoten dag in een regenachtige week. Een prachtige dag. Perfect.

Trouwen verandert niks, zeggen mensen weleens. Zeker als je al lang bij elkaar bent en met elkaar samenwoont, zou trouwen slechts een ‘papiertje’ zijn. Ik kan niet voor anderen spreken (en laat ik dat voor de verandering ook eens niet doen), maar voor mij betekent het veel meer dan dat. Lieve Eric, ik vind het heerlijk – en ben er trots op – jouw vrouw te zijn, en jou mijn man te kunnen noemen. In voor- en tegenspoed en, om jou even te citeren, er is niets dat we samen niet aankunnen.

Op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Scroll omlaag en volg mijn blog!

Act like a lady, then he will act like a man

ManVsWomanVorige maand verscheen het artikel Goed huwelijk, geen seks van Jan Heemskerk in Volkskrant Magazine. Hierin legt hij uit, met de nodige humor en zelfspot, hoe een goede relatie met een opwindend seksleven bestaat bij de gratie van ongelijkheid tussen man en vrouw. True that! De ‘fout’ die hij vervolgens maakt is dat hij over wassen, stofzuigen en ‘piepers jassen’ begint en zich hiermee de woede van Noor Spanjer op de hals haalt. Zij gaat vervolgens voorbij aan het essentiële punt waar het Heemskerk, ex-hoofdredacteur Playboy, om te doen is. Een punt waar ik me – het zal jullie niet verbazen – wel in kan vinden.

Heemskerk schrijft:
“Aantrekkingskracht in het geval van de heteroseksuele liefde zit hem vooral in het verschil tussen man en vrouw en niet in de overeenkomsten. Sterker, het ís dat er seksuele aantrekkingskracht bestaat tussen de seksen, want anders verviel vermoedelijk iedere noodzaak voor contact, gezien de vele, vele verschillen van opvatting over ongeveer alles tussen man en vrouw.”

De seksen zijn biologisch ontworpen als aanvulling op elkaar en niet om met elkaar te concurreren

Vooruit, die laatste zeven woorden zijn misschien wat overdreven. Maar verder sluit ik me aan bij Heemskerk. Mannen voelen zich aangetrokken tot vrouwen – en vice versa – omdat we verschillen en hiermee in elkaars behoeften voorzien. Door het anders-zijn complementeren we elkaar. Het is één van de mooie dingen van de menselijke evolutie: de seksen zijn biologisch ontworpen als aanvulling op elkaar en dus niet om met elkaar te concurreren. Natuurlijk, het stenen tijdperk is voorbij. Maar loskomen van onze fundamentele biologie, die tot op de dag van vandaag grotendeels de aantrekkingskracht tussen seksen controleert, kunnen we volgens mij nooit.

marecnb261109180Een slimme meid…
Het feminisme veroorzaakte de nodige verwarring. Meisjes leerden om hun ‘mannetje te staan’, een goede opleiding te volgen en het eigen geld te verdienen, om zodoende nooit afhankelijk te zijn van een man. Met de campagne Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid (1989) wilde het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid meisjes stimuleren een vak te leren om later hun in eigen levensonderhoud te kunnen voorzien en economisch onafhankelijk te zijn.

Gezellig? Misschien ja. De vraag is echter of wij er nog opgewonden van raken

Inmiddels zijn vrouwen over de hele linie zo onafhankelijk geworden dat zij in principe geen man meer ‘nodig’ hebben. Ergens in de jaren zeventig groeide het besef dat mannen en vrouwen gelijk zijn en gelijk behandeld moeten worden op alle fronten. Fantastisch natuurlijk, als het gaat om gelijke rechten en kansen in de samenleving. Echter in een relatie creëert het een aantal uitdagingen. We zijn namelijk wel gelijkwaardig, maar we zijn zeker niet gelijk.

Halve vrouwen
Desondanks zijn we gaan geloven dat hoe meer de man vervrouwelijkt en vrouwelijke kwaliteiten ontwikkelt, hoe beter de relatie is. Dus sleurt vrouwlief haar man mee naar het winkelcentrum – of zelfs naar de huishoudbeurs – en betuttelt tot ze een ons weegt. De moderne man smeert tweemaal daags zijn gezicht in met anti-rimpelcrème, laat zijn borsthaar waxen en gooit een kleurspoeling door zijn grijs-bij-de-slapen-haar. Vrouwlief krijgt het laatste woord over de aanschaf van de nieuwe auto. Gezellig? Misschien, ja. Maar de vraag die ik me stel is of vrouwen nog opgewonden raken van zo’n man. Mannen hebben geleerd te luisteren, begrip te tonen en zachtaardig te zijn. Ik heb al eerder gezegd dat ik vermoed dat een groot deel van de relatiebreuken en echtscheidingen in essentie te verklaren is aan de hand van dit fenomeen. De man, die als jongen geleerd heeft om lief te zijn voor ‘het meisje’, onderdrukt zijn eigen seksualiteit in alle toonaarden en schikt zich veelal naar de wensen van de vrouw. De vrouw wil een echte man – krachtig, zelfverzekerd en onafhankelijk – maar ze geeft hem gelijktijdig geen enkele ruimte om deze man te zijn. Eindresultaat: twee gefrustreerde mensen.

Gentlemen
Mannelijkheid gaat niet over spierballen of geld. Ook niet over voetbal. Het gaat niet over lompe boeren die ‘bier en tieten’ roepen. Het gaat over macht, maar zeker niet over geweld. Waar het volgens mij om draait, is het vermogen een vrouw zich vrouwelijk te laten voelen. Fysiek, mentaal, emotioneel. En vice versa. Mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn relationeel en bestaan bij de gratie van elkaar.

8f918ca698b624f4358180779c943f3bOoit was het voor een man de normaalste zaak van de wereld om respect en beleefdheid te tonen naar een vrouw. Je hield de deur open, schoof haar stoel aan en stond op bij een begroeting. Kwam een vrouw de kamer binnen, dan stond je op en maakte je plaats voor haar. De restaurantrekening betaalde jij, dat sprak voor zich. Sinds vrouwen mondiger zijn geworden lijkt het idee dat zij niet meer met zorg en hoffelijkheid behandeld hoeven te worden. Sterker, dat je vrouwen ontkracht door een gentleman te zijn. Als je het mij vraagt, een grote misvatting. Hoewel er ongetwijfeld vrouwen zijn die dergelijke handelingen niet op prijs stellen, geloof ik dat juist door dit soort gedragingen veel vrouwen zich gewaardeerd, bijzonder en vrouwelijk voelen.

Trek wat moois aan, gedraag je vrouwelijk, wees een dame!

‘Mannen zijn bang voor sterke vrouwen’
Ik hoor vrouwen – hoogopgeleid, onafhankelijk, een goede baan (waarmee ze de rekening minstens kan delen), een mooi huis en een fijne auto – weleens zeggen: “Ik schrik mannen af, ze raken geïntimideerd door mij. Ik zoek een man die mij kan evenaren.” Mannen zijn bang voor sterke vrouwen, luidt dan al snel de conclusie. Ik weet niet of dat vaak opgaat. Ik geloof eerder dat mannen zich overbodig voelen, omdat zij van nature de behoefte voelen een vrouwen te verzorgen, te beschermen en zich over haar te ontfermen. Daarbij bezitten ‘sterke vrouwen’ misschien wel veel ‘mannelijke’ karaktertrekken (zoals initiatief, dominantie, competitief zijn) waardoor – en dan is het verhaal rond – de man zich geen man kan voelen.

Ach. Ik heb de wijsheid niet in pacht. Mijn schrijfsels over mannen/vrouwen zijn het resultaat van wat ik zie, hoor, voel en bedenk. Voor een groot deel projectie, dat valt niet te ontkennen. Maar toch geloof ik heilig in deze stokpaardjes – want dat zijn het. Het motto van dit artikel? Zoek een balans. In alles. Mannen, het is fantastisch dat jullie zo goed kunnen luisteren, begripvol en empathisch zijn en overal een compromis in willen vinden, maar genoeg is genoeg. In bed kom je er niet ver mee. De man als ‘hoeder’ van het seksleven, aldus Heemskerk. Be a man! Wees – zoals Paulien Derwort het zo mooi verwoordt – zachtmoedig waar het hoort, dominant waar het kan. En dames, mocht je hier interesse in hebben; natuurlijk sta jij je mannetje, maar vergeet niet om ook je vrouwelijkheid te cultiveren. Kleed je met aandacht als je bij hem bent, gedraag je vrouwelijk – warm en elegant, wees een dame. Omarm je vrouwelijkheid, want het is ons meest waardevolle bezit. Show it. Laat hem de deur openen, je stoel aanschuiven en een beetje voor je zorgen. Noem het ouderwets, maar het werkt. Act like a lady, then he will act like a man.

O ja, Amy vond het ook!

De echte man en het meisje

bouquet-3307-maggie-cox-schittering-in-de-woestijn_63_1Een paar dagen geleden bladerde ik in de wachtkamer van de tandarts door de Glossy. Ik las een interview met Quinty Trustfull. Je kent haar wel, van Koffietijd en Eigen Huis en Tuin. Het was niet het meest fascinerende diepte-interview dat ik ooit gelezen heb, maar één uitspraak is blijven hangen. De interviewer vroeg aan Quinty wat zij zoekt in een man en Quinty antwoordde: “Een man moet zo sterk en zelfverzekerd zijn, dat ik me als vanzelf een meisje ga voelen naast hem. Ik wil kunnen verdrinken in een man zijn armen.” Van die uitspraak kun je een heleboel vinden. Je zou het lui en gemakzuchtig kunnen noemen. Je zou je kunnen afvragen of Quinty sterk en zelfverzekerd genoeg is om op eigen benen te staan. Je zou het onrealistisch kunnen vinden om te geloven in het ideaalbeeld van de sterke, stoere prins op het witte paard. Misschien word je wel boos en vind je dat een dergelijke uitspraak van Quinty een verkeerd beeld stelt voor jonge meiden die geen ‘sterke’ mannen meer nodig zouden moeten hebben om zich goed te voelen.

Of je denkt zoals ik. Ik vind de uitspraak van Quinty oprecht, kwetsbaar, lief en dapper en bovendien getuigen van een sterke omarming van haar vrouwelijkheid. Ik ben een beetje meer fan geworden. Anno 2013 is het voor een zelfbewuste, onafhankelijke vrouw misschien wel taboe om publiekelijk te verkondigen dat je je graag een meisje waant in de armen van een sterke man. Het doet de vraag weer eens rijzen: Wat willen vrouwen nu echt? Willen we louter een maatje, gelijkwaardig in alle opzichten, met wie we kunnen lachen en huilen en onze diepste emoties delen? Of zoeken we ook een sterke man, een alfamale én een gentleman, die ons bemint en beschermt?

Aragorn50 tinten feminisme
De hype rondom Vijftig Tinten Grijs kan niemand ontgaan zijn. Het verhaal gaat over de jonge Anastasia Steel die haar hart verliest aan de onweerstaanbare en succesvolle zakenman Christian Grey, die haar vervolgens onderwerpt aan zijn wil en volledige (seksuele) onderdanigheid van haar eist. Feministen die het boek bestempelen als ‘een doorn in het oog van het feminisme’ hebben niet goed begrepen waar het allemaal om draait. Mensen die de trilogie afserveren als een flutromannetje voor huisvrouwen hebben nooit veel verder gekeken dan hun neus lang is. Slecht geschreven? True. Maar hoe kun je een boek dat miljoenen vrouwen in rep en roep heeft gebracht afserveren als ‘pulp’?

Het enorme succes van de Vijftig Tinten-trilogie was overigens nog maar een begin. Wie nu bij de boekhandel naar binnen stapt zal verrast worden door het grote aanbod romans met een ‘bdsm-tintje’ op de bestsellerplank. Stuk voor stuk verhalen over jonge, zelfbewuste vrouwen die er vrijwillig voor kiezen om zich over te geven aan de lusten en verlangens van die ene man, veelal rijk, machtig en heerlijk arrogant. We lezen de boeken niet, we verslinden ze. De vraag is, zijn deze boeken nu seksistisch en vrouwonvriendelijk, of getuigen ze juist van de laatste stap in de volbrenging van de seksuele revolutie en emancipatie. Critici en boekrecensisten worden het maar moeilijk met elkaar eens. Ik pleit voor het laatste.

fireman-catSterke vrouwen willen sterke mannen
Wat zegt het succes van deze boeken over de moderne vrouw? Willen we nu en masse aan het andreaskruis gebonden worden? Nee, dat denk ik niet. Hooguit wekt de hype nieuwsgierigheid en geeft het aanleiding tot wat experimenteren in de slaapkamer.
Wat we wél kunnen concluderen uit het succes van dergelijke boeken, is het feit dat veel vrouwen een sterke man missen. Ze hebben genoeg van softe romantiek. Even geen begripvolle, volgzame en zachtaardige Mister Nice Guy meer, maar nu eens een ‘echte’ man. Deze ‘echte’ man staat sterk in zijn schoenen. Dwingt op een natuurlijke manier respect en ontzag af bij anderen. Hij staat zijn mannetje, is onafhankelijk, zelfbewust en succesvol in wat hij doet. Een leider. Hij wacht niet af, maar neemt het heft in eigen handen. Hij laat zich nooit en te nimmer opzij zetten.

Willen vrouwen nu en masse aan het andreaskruis gebonden worden?

Nu kunnen zelfs de meest verstokte feministen er niet langer om heen. Dankbaar gebruikmakend van de vrijheid waar Dolle Mina voor gevochten heeft en aangemoedigd door dierlijke instincten, zoekt de vrouw anno vandaag een man die sterker is dan zij. Aan wie ze zich kan overgeven. Die haar een gevoel van veiligheid en geborgenheid biedt. Ze zoekt een man die haar enerzijds bemint en beschermt, maar haar gelijktijdig met twee benen op de grond houdt. Natuurlijk zoeken vrouwen een gelijkwaardige relatie, maar wel met een man die haar ‘aan kan’ en tegen haar is opgewassen. Hoe ironisch ook; hoe sterker en zelfbewuster de vrouw, hoe groter het verlangen naar een echte man. En dat is eigenlijk heel logisch. “Een man die mij aankan, zal ook in staat zijn om me te kunnen beschermen”, zo beredeneert ons onderbewuste.

bouquetreeks-boekenEn het feminisme dan!?
Mag dat wel? Jezelf onderdanig opstellen ten opzichte van een ander? Vrouwen én mannen hebben immers geleerd hun mannetje te staan. Misschien is het tijd om toe te geven dat veel macht en controle niet altijd fijn is. Vermoeiend, ook. Dat we het stokje daarom soms graag eens uit handen geven.

Ik denk overigens dat het goed is te beseffen dat het feminisme niet louter gaat over het doorbreken van het glazen plafond en financiële onafhankelijkheid. Het gaat in de eerste plaats over individuele vrijheid en verantwoordelijkheid voor eigen keuzes. Hoe onzinnig is het om je kop in het zand te steken voor de dingen die je diep van binnen echt wilt, om daarmee te voldoen aan het beeld van de old skool-feministen. Juist door toe te geven aan je eigen wensen en verlangen, hoe ‘on-feministisch’ ze ook mogen lijken, toon je jezelf sterk. Als we kijken naar de manier waarop de vrouwen in de boeken hun ‘onderdanigheid’ vorm geven, is dit het toppunt van emancipatie. Zelfbewust gaan ze achter hun eigen verlangens aan. Het gaat hier dus niet zozeer om overgave aan een man, maar des te meer aan onszelf en aan onze eigen verlangens. Hoe geëmancipeerd is dat?!

Klinkt simpel, maar toch is het lang niet zo eenvoudig. Ik word regelmatig geconfronteerd met vrouwen die uitroepen een echte man te willen, maar die zich er in het dagelijks leven op toeleggen de man in hun leven beetje bij beetje te castreren. Zoals Matthew Fitzgerald, auteur van het boek ‘Sex-Ploytation’, het zonder omwonden doekjes verwoordt:

>>> “The consequences of almost 50 years of ardent feminism have been devastating: a society in bewilderment about gender roles and the rise of a class of ball-busting bitches. (…) An overall erosion of male confidence.”

Wij vrouwen hebben ons eigen graf gegraven en nu moeten we eruit. Willen we eruit!

Volgens Fitzgerald heeft de huidige generatie mannen (twintigers en dertigers) het moeilijk in onze maatschappij die steeds meer ‘vervrouwelijkt’ is geraakt. Zij zijn veelal opgevoed door geëmancipeerde, alleenstaande moeders “who don’t have a clue about the male sex drive, but who teach their sons to surrender their natural masculinity and pander to woman.” Dit brengt mannen in een afhankelijke en afwachtende positie.

>>> “This abrogation of sexual confidence has resulted in a world full of wusses and doormats, men who cater to women and willingly hand over all their male power in exchange for a few crumbs of approval or sexual ‘favors’. The modern man walks around on eggshells, afraid of saying the ‘wrong thing’, scared of showing his natural sexual interest to a woman, scared of being scorned, humiliated, or even fired — scared of his own true self. All of this flies in the face of nature. For years now, men have been forced to bend over backwards to please women, but pandering to a self-serving social movement can’t really reverse five billion years of human evolution.”

JohnRambo2008Ik durf te stellen dat een groot deel van de relatiebreuken en echtscheidingen in essentie te verklaren is aan de hand van bovenstaand fenomeen. De man, die als jongen geleerd heeft om lief te zijn voor ‘het meisje’, onderdrukt zijn eigen seksualiteit in alle toonaarden en schikt zich veelal naar de grillen en wensen van de vrouw. De vrouw wil een echte man, zelfverzekerd, onafhankelijk, een ‘aanpakker’, maar ze geeft hem gelijktijdig geen enkele ruimte om deze man te zijn. Dit alles met gevolg dat ze alleen maar meer op elkaar afknappen. Eindresultaat: twee gefrustreerde mensen. We hebben ons eigen graf gegraven en nu moeten we eruit. Willen we eruit! Er is werk aan de winkel. “Geef je man zijn ballen terug”, zei schrijfster Brigitte Sumner met haar boek ‘Waarom vrouwen vallen op mannen met ballen’. En daar hebben we gelijk weer zo’n paradox te pakken, want een echte man heeft toch eigenlijk geen vrouw nodig om zijn ballen terug te vinden?

En voordat ik straks RTL4 op mijn nek krijg: ik wil geenszins een verband suggereren tussen Quinty Trustfull en Vijftig Tinten Grijs. Geen idee wat zij in de slaapkamer uitspookt. Ik hoop alleen dat ze nog lang en gelukkig kan verdrinken in de armen van haar sterke man Orlando Trustfull!